De wegzakkende aanbouw

Enkele jaren geleden stond ik een Limburgse mevrouw bij. De aanbouw van haar woning begon weg te zakken en van de woning af te scheuren. Deze was ruim 25 jaar eerder door de vorige bewoners aan het nog oudere huis gezet. Onder andere was hierin toilet gevestigd. Cliënte meldt dit bij haar verzekering en vraagt om vergoeding van de schade.

Nadat enkele experts van de verzekering de woning hebben onderzocht stellen zij dat er sprake is van een constructiefout waardoor de aanbouw is gaan wegzakken. Vervolgens heeft dit wegzakken ondergrondse waterleidingen geraakt die zijn opengesprongen en heeft de aanbouw nog verder kunnen zakken. Geen dekking op de verzekering dus. Bij constructiefouten moeten de verkopers van de woning worden aangesproken. Constructiefouten verjaren echter na 20 ½ jaar. Cliënte dreigt dus met een schadepost van enkele tonnen te blijven zitten.

Zodra ik de zaak in behandeling krijg besluit ik als eerste gebruik te maken van een artikel in de polisvoorwaarden die het voor verzekerden mogelijk maakt op kosten van de verzekeraar een second opinion te laten uitvoeren naar de oorzaak van het wegzakken van de aanbouw. De door ons ingeschakelde expert komt tot de conclusie dat er geen sprake is van een constructiefout, maar dat er al eerder sprake was van een lekkage. Daardoor is de grond week geworden en kon de aanbouw wegzakken.

Onderzoek van de plaatselijke geschiedenis leert dat zich in de grond oude buizen bevinden waarvan nu bekend is dat deze maximaal 20 jaar mee gaan. En die 20 jaar was al enkele jaren eerder bereikt. Het is dus goed mogelijk dat deze buizen door slijtage zijn gesprongen waardoor het water de grond in is gestroomd en de aanbouw heeft doen zakken. En schade door een lekkage valt wel onder de dekkingsgronden van de verzekering.

Het opnieuw lezen van de polisvoorwaarden leert dat bij twee tegenstrijdige deskundigenrapporten op kosten van ongelijk een derde expert kan worden ingeschakeld die een bindend advies kan geven. Deze expert wordt ingeschakeld, beide experts doen hun verhaal en de derde gaat op onderzoek uit. Ruim anderhalf jaar na het ontstaan van de schade komt het verlossende woord: Er zijn geen aanwijzingen voor een constructiefout. De meest logische verklaring voor het wegzakken is de lekkage door slijtage van de ondergrondse buizen.

De schade van cliënte is dus wel degelijk gedekt en zij kan gerust ademhalen. De verzekeraar zal alle schade aan de woning vergoeden. Na een langdurige discussie over de hoogte van de schade kan cliënte drie jaar na het begin van deze kwestie eindelijk weer beneden naar het toilet.

Deze casus leert ons dat het in ieder geval zeer belangrijk is de (langdradige en moeilijk leesbare) polisvoorwaarden van de verzekeraar goed te lezen. Dit kan veel kosten schelen. En verder is een lange adem, zeker wanneer er verzekeraars in het spel zijn, vaak ook een noodzakelijk kwaad. Maar de aanhouder wint.