De botsende compagnons

Een compagnon die om de haverklap al het geld van de bankrekening haalt en overboekt naar een eigen B.V., ieder overleg weigert en belastingaanslagen onbetaald laat. Een greep uit de problemen waar mijn cliënt mee bij mij kwam.

De compagnon riep dat hij af en toe rekeningen van de gezamenlijke B.V. betaalde. Hij vond dat het bedrijf dat cliënt had gefinancierd alleen van hem zou moeten zijn, omdat hij beter was in de sales. Wat moet je dan?

Een procedure bij de Ondernemingskamer in Amsterdam is kostbaar. Je weet ook niet hoe dat afloopt. Ruzie bij kleine BV’s betekent bovendien bijna altijd dat de omzet terugvalt en een snelle oplossing is dus goud waard.

Na een brief waarin ik de compagnon een hele lijst van schendingen van zijn wettelijke en contractuele verplichtingen voorhield, kreeg ik hem dan toch met een adviseur aan tafel. Nadat het oud zeer aan de orde was gekomen, kreeg ik partijen mee in de gedachte dat snel uit elkaar gaan zonder de onderneming verder te beschadigen het beste was.

Ondanks slechte verhoudingen kreeg ik ze zover dat er handen werden geschud, zodat ze uit elkaar konden. Ik heb dat de dag erop op papier op papier gezet en bevestigd, zo neutraal mogelijk. Er volgde geen reactie en geen handtekening. Uiteindelijk kwam er een advocaat die alles ontkende. Procederen dan maar?

Ondanks ergernis over de woordbreuk, maakte ik binnen 2 dagen een afspraak met de desbetreffende advocaat en de onwillige compagnon. Uiteindelijk hebben we de onderhandelingen half opnieuw moeten doen, procederen over mondelinge afspraken die worden ontkend schiet ook niet hard op. Ik heb de heronderhandeling toegestaan, onder de voorwaarde dat we afspraken direct op schrift zouden stellen en dat partijen niet naar huis zouden gaan zonder dat er handtekeningen waren gezet. Dat lukte na een lange marathonsessie van meer dan 6 uur.

Ondanks toch wat schermutselingen achteraf kon cliënt verder en zijn bedrijf draait nu goed.

Een werkbare oplossing is vaak beter dan een eerlijk proces!