De aansprakelijk gestelde bestuurder

Nadat een stichting, die buurtwerk deed, failliet ging besloot een geweldig aardige kerel (onze cliënt) de activiteiten voort te zetten via een B.V. en kocht hij de inventaris en dergelijke over van de curator. Een geweldig initiatief voor de buurt, maar een paar jaar later ging ook zijn B.V. failliet en werd hij aansprakelijk gesteld door een curator in dat faillissement. Die verweet hem onbehoorlijk bestuur.

Namens cliënt heb ik uitgebreid verweer gevoerd tegen alle verwijten, hoewel ik wist dat het onzeker was of ik daarmee succes zou hebben voor een rechter. Het was vooral een hele aardige kerel en een doener en niet echt een boekhouder en dat is soms een nadeel.

Tegelijkertijd deed ik een voorstel tot afkoop van de schulden. De curator wees het verweer van de hand en vond het voorstel te laag. Vervolgens heb ik opnieuw met alle mogelijke argumenten en informatie die ik kon vinden verweer gevoerd en hem een nieuw voorstel gedaan, waarbij ik aan de hand van een overzicht van schulden, bezittingen en inkomen illustreerde dat er niet meer te halen viel. Dat mijn informatie klopte, werd met een belastingaangifte onderbouwd.

Na nog een paar brieven heen en weer ging de curator die van de discussie af wilde uiteindelijk akkoord met afkoop tegen een fractie van zijn oorspronkelijke vordering en cliënt werd een langslepende en dure procedure bespaard. Terecht overigens, want er was niet veel meer te halen bij mijn cliënt. Gelukkig maar, want de afloop van een procedure was onzeker en gezien de burn-out waarmee cliënt zat, was de spanning voor hem moeilijk te verdragen. Zo had ik een tevreden cliënt en hij rust in zijn hoofd.