Graaiers op de schopstoel?

De oud-voorzitter van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) kreeg vorig jaar met €  325.000,00 een te hoge vertrekpremie, meldde minister Maxime Verhagen. Onderzoek zou heb­ben uitgewezen dat hij er niets aan kan doen.

Maar wat was er te onderzoeken aan een vooraf contractueel vastgelegde ver­trekpremie? Verhagen gáát toch over de NMa? Hij zou de hand in eigen boezem moeten steken i.p.v. zijn werknemer aan de schandpaal te nagelen.

Er is veel aandacht voor hoge salarissen en ontslagvergoedingen bij de overheid en semi-overheidsinstellingen. Vaak gaat het om vooraf contractueel vastgelegde afspraken. Waarom is dat zo gevoelig? Afspraak = afspraak is toch normaal? Wie tekent die contracten dan?

Alles is een kwestie van verhoudingen. Ook gewone werknemers verwachten een ontslagvergoeding en wie 80 uur per week werk doet dat niemand anders kan doen, mag best meer vangen. Zeker als hij/zij het afbrandrisico heeft van een voetbaltrainer. De vraag is of wie betaald wordt met belastinggeld zich moet meten aan salarissen uit het bedrijfsleven. Daar wordt het geld opgehoest door de markt en zonder succes stort de boel daar in.

Wat vindt u van een maximumsalaris voor wie werkt bij de overheid of semi­overheid, bijvoorbeeld maximaal 5x een onderwijzerssalaris? Vervolgens moet men dan wel de bestuurders afrekenen die te veel salaris toekennen en niet de werknemer die op de schopstoel zit.

ZZP-ers adviseer ik vooraf afspraken te maken over de voorwaarden waarop de samenwerking kan worden opgezegd. Voor statutaire directeuren heeft bij af­breukrisico een hoger salaris de voorkeur boven een hoge vertrekpremie. Net als vage bonusafspraken kunnen die lelijke reputatieschade opleveren en de wet wordt strenger, voorzichtig mee zijn dus.